Moja oficjalna rezygnacja...

Chcę leżeć pod wielkim drzewem i prowadzić budkę z lemoniadą w gorący letni dzień
Chcę wrócić do czasów, gdy życie było łatwe, kiedy wszystko co musiałeś wiedzieć to były nazwy kolorów, tabliczka mnożenia i rymowanki.
Ale nie przeszkadzało ci to, że nie wiedziałeś tego czego nie wiesz i nie obchodziło cię to wcale.
Wszystko co wiedziałeś to, to żeby być szczęśliwym, ponieważ byłeś ślepo nieświadomy tych wszystkich rzeczy, które powinny cię smucić lub martwić.
Chcę myśleć, że świat jest sprawiedliwy.
Że wszyscy są uczciwi i dobrzy.
Chcę wierzyć, że wszystko jest możliwe
Chcę być nieświadomy skomplikowania życia i znów być podekscytowany małymi rzeczami.
Chcę znów żyć prosto. Nie chcę żeby mój dzień składał się z zawieszeń komputera, gór papierkowej roboty, smutnych wiadomości, zastanawiania jak przetrwać więcej dni w miesiącu niż jest pieniędzy w banku, rachunków od lekarza, chorób i utraty ukochanych.
Chcę wierzyć w moc uśmiechów, całusów, uprzejmego słowa, prawdy, sprawiedliwości, snów, wyobraźni, siłę ludzkości i robienie orzełków w śniegu.
Tak więc... tu jest moja dowód osobisty, książeczka czekowa i kluczyki od samochodu, karty kredytowe.
Oficjalnie rezygnuję z bycia dorosłym.
I jeśli chcesz to ze mną przedyskutować, będziesz musiał mnie najpierw złapać!