Pablo chodził ostatnio jakiś taki markotny. Spytałem go o co chodzi, a on powiedział, że czas już ustatkować się i że szuka dobrego materiału na małżonkę. Odpowiedziałem, uśmiechając się znacząco, że to faktycznie już czas, w końcu jest najstarszym kawalerem we wsi. Spytałem więc gdzie widzi problem i tu wyszło szydło z worka. Okazało się, że z powodu wrodzonej nieśmiałości Pablo nie wie jak zacząć rozmowę z niewiastą, która mu się podoba. Przygotowałem dla niego krótką ściągawkę z kilkoma wskazówkami, wraz z zaleceniem, żeby je przyswoił i poćwiczył trochę. Najpierw w domu przed lustrem, a poźniej na Iwcii, tak żeby zmniejszyć ryzyko zmasakrowania twarzy, choć znająć ją tego nie da się całkowicie wyeliminować.
9. Jakie chciałabyś dostać jajka na śniadanie? W jajecznicy, gotowane na miękko, na twardo a może zapłodnione?
Oto co zaleciłem Pablowi...
Najgorsze 10 tekstów do podrywania, czyli od czego lepiej trzymać się z daleka...
10. Hej, właśnie myślałem o tobie! Dobrze się składa, że jesteś, bo akurat jestem dobrze wymyty!
Ten tekst jest dość okrutny i implikuje, że masz w sobie dowcip 12 latka, więc skłoni ją raczej do opuszczenia pomieszczenia niż do wyjścia z niego z tobą.
9. Jakie chciałabyś dostać jajka na śniadanie? W jajecznicy, gotowane na miękko, na twardo a może zapłodnione?
Ten tekst może być śmieszny. Kobiety generalnie nie lubią seksualny podtekstów, podobnie jak mężczyzn, którzy uważają że mogą zdobyć każdą kobietą jaką spotkają. Dodatkowo, skojarzenie z zachodzeniem w ciążę to niezbyt mądry ruch.
Dla wszystkich, którym wydaje się, że mają trudny dojazd do pracy jeden z najlepszych, wg Redakcji JM, tekstów w historii polskiego kina! Kto widział pewnie chętnie sobie przypomni a kto nie widział temu współczujemy... Tak żeby się wczuć w klimat... Film - "Co mi zrobisz jak mnie złapiesz?", reżyseria: Stanisław Bareja, scenariusz: Stanisław Bareja, Stanisław Tym... Scena na dworcu, szklanki na łańcuchach... Facet opowiada o swoim planie dnia i dojeździe do pracy...
"- Ja, to proszę pana mam bardzo dobre połączenie: Wstaję rano, za piętnaście trzecia, latem to już widno. Za piętnaście trzecia jestem ogolony, bo golę się wieczorem. Śniadanie jadam na kolację, tylko wstaję i wychodzę.
- No ubierasz się pan...
- Płaszcz, jak pada. Opłaca mi się rozbierać po śniadaniu? Do PKS mam 5 kilometry. O czwartej za piętnaście jest PKS.
- I zdążasz pan?
- Nie. Ale i tak mam dobrze, bo jest przepełniony i nie zatrzymuje się. Przystanek idę do mleczarni, to jest godzinka. Potem szybko wiozą mnie do Szymanowa. Mleko, wisz pan, ma najszybszy transport. Inaczej się zsiada. W Szymanowie znoszę bańki i łapię EKD. Na Ochocie w elektryczny do stadionu. A potem to już mam z górki.
"- Ja, to proszę pana mam bardzo dobre połączenie: Wstaję rano, za piętnaście trzecia, latem to już widno. Za piętnaście trzecia jestem ogolony, bo golę się wieczorem. Śniadanie jadam na kolację, tylko wstaję i wychodzę.
- No ubierasz się pan...
- Płaszcz, jak pada. Opłaca mi się rozbierać po śniadaniu? Do PKS mam 5 kilometry. O czwartej za piętnaście jest PKS.
- I zdążasz pan?
- Nie. Ale i tak mam dobrze, bo jest przepełniony i nie zatrzymuje się. Przystanek idę do mleczarni, to jest godzinka. Potem szybko wiozą mnie do Szymanowa. Mleko, wisz pan, ma najszybszy transport. Inaczej się zsiada. W Szymanowie znoszę bańki i łapię EKD. Na Ochocie w elektryczny do stadionu. A potem to już mam z górki.
Ku przestrodze żartownisiom...
Nasz najwspanialszy Red. Nacz. Joe Monster wybrał się ostatnio za granicę. Rozdzielił zadania w redakcji, pożegnał się i wyjechał naszym służbowym autkiem w kierunku granicy... A my, jak to my... Kota nie ma, to myszy harcują! Kawka... pizza... papierosek... Jednym słowem sjesta... Po obdzwonieniu z redakcyjnego telefonu wszystkich krewnych i znajomych, oczywiście na komórki, przyszła nuda... Zaczęliśmy znudzeni rozglądać się po redakcji w poszukiwaniu jakiegoś zajęcia nie związanego z pracą. Ktoś zaczął przyglądać się fizycznej mapie Polski wiszącej na jednej z naszych ścian... Zaczęliśmy się zastanawiać czy nasz Red. Nacz. przekroczył już granicę czy tez jeszcze nie. Wyszło nam, że jeszcze nie... I wtedy ktoś rzucił hasło do działania. Kto? To dzisiaj trudno ustalić... ;) To miał być niewinny żart... Ot, taki dowcip... Po prostu zadzwoniliśmy na przejście graniczne i anonimowo poinformowaliśmy celników, że w takim to a takim samochodzie są ukryte narkotyki... W wyobraźni widzieliśmy już Joe Monstera zaklinającego się przed celnikami, że wcale nie jest kurierem mafii narkotykowej... Radości było co niemiara...
Po kilku godzinach zadzwonił nasz Red. Nacz. i rozdygotanym głosem poprosił żebyśmy po niego przyjechali na przejście, bo ma mały problem z naszym redakcyjnym samochodem...
Pojechaliśmy i zobaczyliśmy:
Nasz najwspanialszy Red. Nacz. Joe Monster wybrał się ostatnio za granicę. Rozdzielił zadania w redakcji, pożegnał się i wyjechał naszym służbowym autkiem w kierunku granicy... A my, jak to my... Kota nie ma, to myszy harcują! Kawka... pizza... papierosek... Jednym słowem sjesta... Po obdzwonieniu z redakcyjnego telefonu wszystkich krewnych i znajomych, oczywiście na komórki, przyszła nuda... Zaczęliśmy znudzeni rozglądać się po redakcji w poszukiwaniu jakiegoś zajęcia nie związanego z pracą. Ktoś zaczął przyglądać się fizycznej mapie Polski wiszącej na jednej z naszych ścian... Zaczęliśmy się zastanawiać czy nasz Red. Nacz. przekroczył już granicę czy tez jeszcze nie. Wyszło nam, że jeszcze nie... I wtedy ktoś rzucił hasło do działania. Kto? To dzisiaj trudno ustalić... ;) To miał być niewinny żart... Ot, taki dowcip... Po prostu zadzwoniliśmy na przejście graniczne i anonimowo poinformowaliśmy celników, że w takim to a takim samochodzie są ukryte narkotyki... W wyobraźni widzieliśmy już Joe Monstera zaklinającego się przed celnikami, że wcale nie jest kurierem mafii narkotykowej... Radości było co niemiara...
Po kilku godzinach zadzwonił nasz Red. Nacz. i rozdygotanym głosem poprosił żebyśmy po niego przyjechali na przejście, bo ma mały problem z naszym redakcyjnym samochodem...
Pojechaliśmy i zobaczyliśmy:
Nie wiemy skąd, ale się dowiedział, że to my...
Od tamtej pory nie odzywa się do nikogo w redakcji...
Cały czas mu tłumaczymy, że powaga zabija powoli... Jak na razie nie pomaga...
Dobra, dobra. Chwila. Chcesz sobie skomentować lub ocenić komentujących?
Zaloguj się lub zarejestruj jako nieustraszony bojownik walczący z powagą