Tej, kociarze. Co daliście kotom w ich święto?

Ale dzisiaj jest bardziejsze

naćpałem je kocimiętką

pamiętacie jak opowiadałem Wam o moich cudownych sąsiadkach, które piją na klatce tak mniej więcej od początku grudnia? Dzisiaj 08:45 wychodzę do roboty, siedzą na schodach i walą browary Wracam do domu, już z drugiego piętra słyszę parsknięcia śmiechu i "no teraz to sąsiad nas chyba powiesi" 20:55 - sąsiadki siedzą na schodach i nadal walą browary Te baby są nie do zdarcia

One cały dzień na Ciebie czekały, żebyś się dosiadł i napił z nimi

dobre są

bry

BMP, a żebyś wiedziała, zapraszały na posiadówkę

Niedo

, nie mydl nam oczu sąsiadkami, tylko pisz co u Dudusia słychać

w lotki grał a serio, to mam nadzieję dzisiaj przysiąść i popisać, nie wiem tylko czy w robocie czy w domu

Trening też ważny, skoro masz zostać mistrzem
Czekam cierpliwie

Tylko mi jest tak bardzo zimno?

u mnie nawet względnie ciepło

, mnie tam możesz mydlić oczy czym zechcesz

a u mnie jest ciepło. Wręcz nieprzyzwoicie ciepło ja na luty

:kaab, mogę na przykład pięknymi słowami - transliteracja - jest ostatnio moją faworytką

Mnie też już ciepło .

Mydlenie oczu jest takie sobie. Może mydlcie co innego

mogę mydlić co innego, to nie problem

:Kaab, gdzie jesteś?

Czekamy na ciąg dalszy

:paula_jasu zabiję Cię W poprzednim poście postawiłaś kropkę po kulu, a ja usilnie próbowałam ją zetrzeć z ekranu telefonu

:janekradas tak, wydrapałam dziurę w wyświetlaczu

Paulka, upubliczniamy tylko grę wstępną

Bry

no hej paskudnie za oknem, ale przynajmniej nie jest zimno

:BMP, przepraszam, nie wiem skąd się tam wzięła

:kaab, dzięki chociaż za to

Pogoda mi nie przeszkadza, chociaż deszcz mży. Bardziej mnie smuci, że szef już chyba dzisiaj wraca

dopisałem wczoraj ze stronę, wrzuciłbym, ale przyjdzie :tamkwam i będzie znów marudził, że mało, niespójne, skaczące po konwencjach to może się wstrzymam. Ale zaczynamy budować świat Dudusia

ou, kolejna strona moja? :kaab, przepraszam, nie wiedziałem

Nie wstrzymuj się

no dobra, ostatnio Antoś komplementował profesjonalnych alkoholików. To kursywą już było

- Och, bez urazy panowie. Ani jednego z was nie uważam za pijaka. Jesteście profesjonalistami, a pijak to zwykły amator, co to ryjem nie raz w rynsztoku lądował. Z tego co wiem, każdy z panów potrafi w locie obrócić się na bok i zamortyzować bolesne uderzenie. – to pełne szacunku podsumowanie klienteli Mewy w zupełności wystarczyło, by zażegnać ewentualny konflikt. Antoś wstał, z wewnętrznej kieszeni wydobył pomięte dwadzieścia złotych i zapłacił za następną kolejkę.
- Nasza wspólna praca jest w istocie ciekawa, ale nijak się ma do twojej redakcji. Nie wydaje Ci się czasem, że zwyczajnie chałturzysz? To co robimy wspólnie, trafia nader rzadko na łamy pisma – z wyćwiczoną leciutką urazą powiedział bibliotekarz.
- Masz naturalnie trochę racji. Chałturzyć muszę, bo miska się sama nie napełni. Moje szczęście, że zarabiam tym, co umiem robić najlepiej, a w zasadzie jedynym co tak naprawdę potrafię. No i szczerze kocham efekty swojej pracy. Nawet te napisane na szybko, na odwal się, nie chce mi się ale muszę, i tak dalej. Oczywiście wisienką na torcie jest redaktor naczelny. – z rozbawieniem stwierdził Duduś.
- Naczelny wisienką? Duduś, drugie piwo dopiero pijemy, a coś dziwne rzeczy opowiadasz.
- Pewnie, że redaktor naczelny. Nikt inny nie wyzywa mnie na takie pojedynki intelektualne. Facet jest diablo inteligentny, a doprowadzanie go do czerwoności uważam za jeden ze swoich ulubionych sportów. – Duduś nie uprawiał żadnych sportów - Wpadnij kiedyś na redakcyjne. W poniedziałki o ósmej, wróć, o ósmej zbierają się terenowi, dziewiątej trzydzieści. Poznasz człowieka, zobaczysz co to za zabawny kaliber jest. Zapowiem cię jako mojego informatora i nikt nie będzie robił problemów.
- Informatora? – uniósł brwi Antoni – pamiętasz, że obracamy się w kręgach legend, prawda?
- Jak mógłbym zapomnieć?
- Skąd więc informator ci przyszedł do głowy?
- Formalność, w gazetach lubią takie terminy. Uważają, że dodaje to zawodowi elitarności.
- Elitarności? – teraz bibliotekarz był już mocno zdziwiony. – przecież to pismaki.
- A pewno, że pismaki, ale elytarne pismaki. Jak myślisz, dlaczego z całej tej redakcji tylko ja jeden siaduję w Mewie, a obok Natchnienia Muzy czy Zaczarowanego Tomiku nawet nie przechodzę?
- Zaraz mi powiesz, pomimo tego, że wiem.
Duduś nawet nie zwrócił uwagi na słowa przyjaciela.
- Już ci mówię, choć zapewne to wiesz. Uważają się za gwiazdy, ich mać. Dla nich to potwarz, usiąść na krześle, do którego mogą się troszkę przykleić. Dla nich nie jest najważniejsza moc słowa, którym władają, a wątpliwy splendor z tytułu tego, że to robią.
Przy drugim piwie Duduś zaczął już mocno upraszczać swoje przemyślenia, ale jego wieloletni kompan dokładnie rozumiał w czym rzecz. Dla Dudusia nawet podpis pod tekstem nie był tak bardzo istotny. Nie używał swojego nazwiska. Ba, nie używał żadnego nazwiska. Swoje prace firmował zwyczajnym „Duduś”, lub „Duduś Literat” jeśli uważał, że to co właśnie ukończył godne jest pisarza, a nie zwykłego pracownika redakcji. To nie tak, że nie miał żadnego szacunku dla współpracowników. Wielu z nich cenił, na swój specyficzny sposób. Nie dzierżył jedynie tej grupy narwańców, która dla byle sensacji rzucała wszystkie zasady w rynsztok i gnała ku sukcesowi. Szczęściem, w jego bezpośrednim otoczeniu było takich egzemplarzy niewielu. Unikał ich jak ognia, a jeśli już naczelny wymagał wspólnego spotkania, choć zdaniem Dudusia nigdy prawdziwie ważnego powodu jeszcze nie było, starał się znikać w kilka minut, powiedziawszy czym prędzej to, co do niego należy.
- No dobrze – rzekł Antek chcąc już skończyć ten temat – wróćmy może to tematu tej chaty. Sprawy, która właściwie nas tu przywiodła. Jak sobie wyobrażasz tę legendę? Ustalmy koncept, punkt widzenia, relację chata – otoczenie. Zaczep się gdzieś, a ludowe bajania łatwiej nam będzie dopasować do potrzeb. – Zaczynała się intelektualna gra, którą obaj dżentelmeni uwielbiali. Nadszedł moment przerzucania się ideami, pomysłami i kierunkami myślenia. Oczywiście, dziewięćdziesiąt procent pomysłów będzie do odrzucenia, jednak pozostałe dziesięć powinno uformować się w bardzo zgrabny efekt. Właściwie zawsze tak było, czy Duduś pisał sam, czy też we współpracy z strażnikiem ksiąg, jak czasem zwykł tytułować przyjaciela literat. Większość roboty, już tej koncepcyjnej, polega na odrzucaniu złych kierunków i wybieraniu tych właściwych.

:janek przejmuję się każdym, który to czyta

Dzięki
Jedyne co zauważyłam, to dwie literówki. A w tej chacie może być krew, pożoga i śmierć? Żeby za słodko nie było

Musze sobie wyćwiczyć leciutką urazę w głosie

, zaśbym śmiała Ci mieć to za złe

Czemu nie? Może być krew, pożoga i śmierć Podły word nie podkreślił mi literówek

oświećcie mnie gdzie te literówki elyta była zamierzona, innej nie mogę odnaleźć